Spór polityczny w naszym kraju wpisuje się w szerszy spór ideologiczny, który od dawien dawna ma miejsce najpierw w Europie i na Zachodzie, a teraz coraz bardziej na całym globie. Spór ten jest bez wątpienia niezwykle zażarty. Weźmy np. do ręki GW, gdzie strona za stroną, artykuł za artykułem autorzy napadają na Trumpa lub Kaczyńskiego (i jeszcze czasami Orbana). Tylko rubryka pogody i sportu jest wolna od tej tematyki – wyraźna obsesja. Wątpię, że ta zaciekłość ma swoje źródło wyłącznie w różnicach i interesach politycznych lub ekonomicznych. Tak Trump jak i Kaczyński przyznają się jednoznacznie do negatywnego stosunku do poprawności politycznej (i w ogóle lewackiej ideologii) i to jest bez wątpienia przyczyną zmasowanego ataku na nich.
Żaden z nich nie jest pewnie wzorem chrześcijanina, a szczególnie Trump, ale w tym sporze są bez wątpienia po tej samej stronie co chrześcijaństwo. Jeśli po jednej stronie postawimy chrześcijaństwo, czy szerzej świat oparty na wartościach z niego zaczerpniętych, czy też w ogóle świat religijny, to kto będzie po drugiej stronie barykady?
20 lat żyłem w byłym Związku Radzieckim. Pobyt tam i lektura wielu książek opisujących czasy komunizmu utwierdziły mnie w przekonaniu, że marksizm czy leninizm to nie tylko ideologie, lecz przede wszystkim religie. Właściwie anty-religie, czyli religie pozbawione wiary w Boga i odniesienia do absolutu. Cała lewicowa ideologia, która nieustannie przechodzi ewolucję, jest w rzeczywistości anty-religią. Ma swoje dogmaty, które niepoparte jakimkolwiek boskim objawieniem, są bardziej irracjonalne niż tak oceniane przez wielu dogmaty religijne. Jaki więc jest dekalog lub abecadło poprawnościowej religii, kolejnej emanacji ideologicznej lewicowości, której korzeni możemy szukać w renesansie i oświeceniu, a która zajęła mocne pozycje w naszej cywilizacji wraz z Rewolucją Francuską?
Dialogizm - wychodzi z założenia, że lepiej rozmawiać niż tłuc się pałkami po głowie. Założenie słuszne, lecz w poprawnościowej religii połączone jest z przekonaniem, że nie istnieje prawda absolutna. Każdy pogląd jest tak samo prawdziwy i tak samo wartościowy. Dyskusja jest wyłącznie słuchaniem i mówieniem, nie ma na celu poszukiwania prawdy, ani przekonanie do niej drugiej strony. Każdy ma swoją prawdę i każdy ma na nią prawo. Dialogizm jest więc relatywizmem poznawczym – prawda jest nieosiągalna. Zarazem wyznawcy poprawnościowej religii, wyłączają z dialogu tych, którzy twierdzą, że prawda istnieje, jest niezmienna, człowiek jest zobowiązany jej szukać i stosować w życiu.
Tolerantyzm – słowa tolerancja ma swój źródłosłów w łacińskim „znosić, cierpieć”, tzn. nie reagować na zło, lub je przyjmować z jakiś powodów (np. gdy nie mamy możliwości reakcji). W poprawnościowej religii tolerancja oznacza uznawanie każde rodzaju zachowanie i poglądy za pozytywne. Zło moralne jest według tolerantyzmu dobrem, jeśli służy zaspokojeniu jakiś potrzeb. Według tolerantyzmu ocena moralna jakiegoś działania, postawy czy poglądów jest niedopuszczalna. Moralność jeśli nawet ma prawo istnieć, to musi podlegać nieustannym zmianom, nie może być oparta na jakiejś prawdzie absolutnej i musi się podporządkować współczesnym trendom kulturowym. Według tolerantyzmu na tolerancję nie zasługują ci, którzy nie uznają tolerantyzmu za dogmat i są przekonani o istnieniu jakiejś niezmiennej prawdy.
Seksualizm – seks jest wyłączony z ocen moralnych. Jest zaspokojeniem ludzkich potrzeb jak jedzenie zaspokaja głód, a woda pragnienie. Seks nie można oceniać inaczej, jak tylko na tej podstawie, czy w danym momencie dostarcza człowiekowi przyjemności lub uspokaja kompulsywne pragnienia. Seks jest wyłączony z relacji międzyludzkich, relacji emocjonalnych i ze znaczenia dla życia społeczeństwa. Jest poza moralnością, poza jakąkolwiek oceną.
LGBT – to praktyczna konsekwencja tolerantyzmu i seksualizmu. Każdy rodzaj zachowań seksualnych jest dozwolony i pozytywny. W latach 70tych i 80tych środowiska lewicowe próbowały do LGBT dołączyć też pedofilię. Kiedy społeczeństwo, w wyniku wykrycia drastycznych skandali pedofilskich, zaprotestowało pedofilię potępiono, zarazem szerząc propagandę, że jest to głównie problem katolickich duchownych. Ponieważ pedofilię odrzucono z tego względu, że powiązana jest z przemocą wobec dzieci, więc zmieniono kierunek działania na propagandę seksu wśród dzieci. Dorośli nie powinni dzieciom szkodzić, ale dzieci mogą szkodzić sobie samym lub sobie nawzajem i dorośli (nawet rodzice) nie mogą i w tym przeszkadzać. To dlatego WHO i UE propagują wśród dzieci (nawet przedszkolaków) masturbację i współżycie seksualne.
Genderyzm – przekonanie, że płeć jest umowną rolą, przekazywaną lub narzucaną jednostce przez opresyjne społeczeństwo. Genderyzm wynika z przeświadczenia, że nie istnieje jakaś stała prawda o człowieku i jego naturze. Człowiek może się dowolnie kreować, zmieniać swoją płeć i naturę.
Feminizm – źródło swoje ma w słusznym żądaniu walki o prawa kobiet. Jednak dzisiaj to przede wszystkim popłuczyny marksizmu przenoszące walkę klas na walkę płci (kiedyś proletariat przeciw kapitalisto, dzisiaj kobiety przeciw mężczyznom). Współczesny feminizm walczy z kobiecością, z rolą jaką natura (absolut) wyznacza kobiecie. Feminizm szczególnie wrogi jest wobec macierzyństwa, miłości między mężczyzną i kobietą. Radykalnym wypełnieniem postulatów takiego feminizmu byłaby likwidacja kobiet jako płci, a przynajmniej sztuczna produkcja dzieci poza organizmem kobiety.
Postępizm – przekonanie, że każde osiągniecie nauki, wynalazek czy technologia mogą być stosowane w życiu. Nauka i technologie są wyłączone z oceny moralnej. Radykalne przyjmując ten dogmat posiadacz noża ma prawo zarżnąć swojego sąsiada, tylko dlatego, że taki nóż (nóż też jest wynalazkiem, produktem nauki i technologii) posiada i zarżnięcie sąsiada służy jego interesom. Użycie broni jądrowej jest więc tak samo pozytywne jak elektrowni atomowej. Osiągnięcia nauki i technologii mogą być stosowane dowolnie i nie można oceniać ich w kategoriach dobra lub zła. Postępizm szczególnie ostro przejawia się w medycynie, biologii czy genetyce.
Ekologizm – ma swoje źródło w słusznym przekonaniu, że człowiek jest odpowiedzialny za świat przyrody. Jednak ekologizm dochodzi do wniosku, że największym wrogiem natury jest człowiek i dlatego konsekwentnie wyginięcie gatunku homo sapiens, który jest według ekologizmu błędem i ślepą uliczką ewolucji, jest najlepszym sposobem ochrony przyrody. Bardzo ciekawie skomentował ten dogmat O. Raniero Cantalamessa, kapucyn i kaznodzieja papieski: Jaki sens ma kosmos i przyroda jeśli nie ma kogoś, kto go obserwuje, podziwia i korzysta z niego? Świat bez obserwatora nie istnieje. Ekologizm sprzeciwia się poglądowi, że świat istnieje ze względu na człowieka i że został stworzony jako dom dla ludzi. Z ekologizmem związane są różne ideologie zdrowego żywienia itp. Jedne pokarmy są dobre, inne złe. Prawdopodobnie związane to jest z naturalnym pragnieniem rozróżniania dobra i zła, które z dziedziny moralnej przeniosło się na żywienie.
Animalizm – z ekologizmem związany jest dogmat twierdzący, że człowiek niczym nie różni się od zwierząt. Co więcej zwierzęta są lepsze od człowieka i bardziej godne szacunku i ochrony. Temu dogmatowi sprzyja zanik więzi międzyludzkich w społeczeństwach zachodnich i zastępowanie ich relacjami ze zwierzętami. Z animalizmem związane są niektóre formy wegetarianizmu i weganizmu.
cdn w poniedziałek
